Verhaal
Een tweede kind willen na mijn diagnose bipolaire stoornis
Mijn eerste zwangerschap ging heel goed en de bevalling ging ook prima, maar eenmaal thuis werd de kraamweek na enkele dagen een ware hel. Ik had niet gedacht dat een kind krijgen zon intense ervaring zou zijn, voor mij en mijn man. Als kersverse ouders ben je onzeker over alles, want alles is nieuw. Het belangrijkste was de voeding, en de borstvoeding vond ik erg pijnlijk en zwaar, want van de kraamvrouw moest ik elke twee uur voeden, dus ook s nachts. Toen ik in 5 dagen slechts 9 uur had geslapen, ging het fout: ik schoot in een manische episode. De crisisdienst kwam toen al snel dagelijks langs en binnen een aantal weken werd er bipolaire stoornis 1 bij mij gediagnosticeerd. Gelukkig kreeg ik na een lange dip van meerdere maanden, bijna een jaar denk ik, eindelijk mijn lichaam en geest weer terug.
Toen mijn zoontje één jaar was geworden, kreeg ik in mijn omgeving steeds vaker de welbekende vraag: Wanneer komt de tweede?Mijn man en ik hadden het er ook vaak over; willen wij wel een tweede en wanneer is het een goede timing? Ondanks een aantal familieleden het afraadde om een tweede te nemen, wilde ik vooral naar mijn eigen gevoel luisteren; wil ik dit zelf of doe ik dit meer voor mijn man of mijn zoontje? Misschien een nog belangrijkere vraag; kan ik het wel aan, werken met twee kinderen? Ik wist eenmaal wat voor impact het kon hebben op ons leven, onze wereld stond namelijk helemaal op zijn kop. Mijn zoontje sliep na anderhalf jaar jaar eindelijk goed door en we hadden het idee dat we het aan konden, dus we besloten om voor een tweede te gaan. Ik wilde graag een tweede, omdat ik voor mijn zoontje een kameraadje wilde en dat als ik of hij zelf misschien later in zijn leven een zware periode had hij iemand zou hebben met wie hij dit kon delen. Natuurlijk had ik zorgen dat ik misschien een terugval zou krijgen na de bevalling van de tweede, maar met een lage dosering lithium, 3 x per dag 200 mg, hele goede begeleiding vanuit het ziekenhuis, psychiater en SPVer, kreeg ik het volle vertrouwen erin dat dit goed zou komen. Dit keer was ik me heel erg bewust van mijn situatie, en lette elke dag op mijn slaap en stressniveau. De hele zwangerschap ging weer prima, ik kon gelukkig goed slapen en had lichamelijk ook niet veel klachten. De bevalling ging gelukkig erg vlot, veel vlotter dan de eerste keer! Vanwege de manische episode bij mijn eerste werd geadviseerd om 5 dagen in het ziekenhuis blijven, waar ik en mijn dochtertje werden gemonitord. Dat was eigenlijk ontzettend fijn, vooral omdat er s nachts voor mijn dochtertje werd gezorgd, terwijl ik slaap kon pakken. Mijn dochtertje is nu bijna één jaar en tot nu toe ben ik stabiel gebleven. Het was fantastisch dat ik dit keer wel de roze wolk heb kunnen meemaken en het geeft me veel zelfvertrouwen dat ik stabiel kan blijven. Kinderen opvoeden is zeker niet alleen maar rozengeur en maneschijn, maar ik ben ontzettend blij dat ze er zijn.
Verhaal van Anoniem

Geen reacties gevonden..